برای مشاهده تصویر - بعد از خواندن متن - بر روی دایره خاکستری کلیک کنید

 برای مشاهده تصویر - بعد از خواندن متن - بر روی دایره خاکستری کلیک کنید

مونولوگ

سیزدهمین جرقه‌ -درست در میانه های تنها گداخته‌گیِ پاییز- گوشه‌ای از جمجمه‌ام را ‌می‌سوزانَد و من هنوز هم خانه‌های تقویم را سیاه می‌کنم:ه

با نحسِ این همه سیاهی چه خواهی کرد؟ [مدادِ دیگری با غیژ غیژی مکرر انگار ،آینده را می کاوید.]ه -
 سپیدیِ آسایش را ورایِ سیاهی منحوس جستجو می کنم -
 آسایشی کو که چنین مومنانه پی می‌گیری‌اش؟ [و خطوط خاکستری را خنده‌ی خشکی خم کرده بود.]ه -
جویای راه خویشم برای یافتنش، تعصبی اما نه و نه قداستی -
!!آسایش را روای نحس این همه سیاهی جستجو می کنی؟ -
 پسِ پشت این سیاهیِ منحوس شهری‌ست که مردمانش آسایشی جاودانه یافته اند -
گواهت چیست؟ -
همین سیاهیِ منحوس!ه -
! ... -
جمله جمله‌های این سیاهی را عمیق‌تر دریاب. هرکدامشان گوشه‌ای از شهر را به تصویر کشیده‌اند.ه -
[کلام به ناگاه در گلوی مداد ماند و من تراشیدنی را تکرار می‌کردم که تازگی نداشت.ه]
سخت نیست بازی کردن با واژگان، که تعبیری واژگونه از آنچه بوده به آنچه می خواهیم -
باشد بنویسیم و سیاهی نحسی بیافرینیم. حقیقت به ندرت از کلام نشأت گرفته است.ه
حقیقت، هرآنچه رخداد پیرامونی‌ست که تجربه می‌شود و همواره آغشته به ذائقه‌ی -
تجربه کننده است. توقعِ داشتنِ وحدت نظر برای چنین موجودیتی کوبیدن آب است در هاونگ.ه
دریافتن حقیقت را با این حساب چگونه ممکن است؟ -
به جز اعتماد کردن راهی نیست.ه -
من بر تو و نوشته‌هایت اعتماد نمی‌توانم کرد.ه -

غیژ غیژ دیگری و تکراری دیگرباره که هرگز تازگی نخواهد داشت. صندوقچه ای را گشودم ]
[به مایحتوی اش خرده تراشه های برجا مانده از مداد افزوده شد.

سیزده آذر
رشت

مونولوگ

سیزدهمین جرقه‌ -درست در میانه های تنها گداخته‌گیِ پاییز- گوشه‌ای از جمجمه‌ام را ‌می‌سوزانَد و من هنوز هم خانه‌های تقویم را سیاه می‌کنم:ه

با نحسِ این همه سیاهی چه خواهی کرد؟ [مدادِ دیگری با غیژ غیژی مکرر انگار ،آینده را می کاوید.]ه -
 سپیدیِ آسایش را ورایِ سیاهی منحوس جستجو می کنم -
 آسایشی کو که چنین مومنانه پی می‌گیری‌اش؟ [و خطوط خاکستری را خنده‌ی خشکی خم کرده بود.]ه -
جویای راه خویشم برای یافتنش، تعصبی اما نه و نه قداستی -
!!آسایش را روای نحس این همه سیاهی جستجو می کنی؟ -
 پسِ پشت این سیاهیِ منحوس شهری‌ست که مردمانش آسایشی جاودانه یافته اند -
گواهت چیست؟ -
همین سیاهیِ منحوس!ه -
! ... -
جمله جمله‌های این سیاهی را عمیق‌تر دریاب. هرکدامشان گوشه‌ای از شهر را به تصویر کشیده‌اند.ه -
[کلام به ناگاه در گلوی مداد ماند و من تراشیدنی را تکرار می‌کردم که تازگی نداشت.ه]
سخت نیست بازی کردن با واژگان، که تعبیری واژگونه از آنچه بوده به آنچه می خواهیم -
باشد بنویسیم و سیاهی نحسی بیافرینیم. حقیقت به ندرت از کلام نشأت گرفته است.ه
حقیقت، هرآنچه رخداد پیرامونی‌ست که تجربه می‌شود و همواره آغشته به ذائقه‌ی -
تجربه کننده است. توقعِ داشتنِ وحدت نظر برای چنین موجودیتی کوبیدن آب است در هاونگ.ه
دریافتن حقیقت را با این حساب چگونه ممکن است؟ -
به جز اعتماد کردن راهی نیست.ه -
من بر تو و نوشته‌هایت اعتماد نمی‌توانم کرد.ه -

غیژ غیژ دیگری و تکراری دیگرباره که هرگز تازگی نخواهد داشت. صندوقچه ای را گشودم ]
[به مایحتوی اش خرده تراشه های برجا مانده از مداد افزوده شد.

سیزده آذر
رشت

• What is going on? click HERE
  

• What is going on? click HERE
  

 جریان از چه قراره؟ اینجا کلیک کن

 جریان از چه قراره؟ اینجا کلیک کن