The Eyes [2]

It was whitened, from her eyeballs to infinity. There was a hard winter inside, the hardest its silence. Standing there, she smiled and a freezing cold flooded over me. I was shot by a crunchy snowball, melting in my collar and she was laughing. After each pace, we left a gray mark on the powdery whitish background while obsessive snowflakes tried to erase them delicately. The mood of her eyes was like the mood of Tehran on the last days of March. The only difference was, it couldn’t be the last snow of the year.

Tehran

The Eyes [2]

It was whitened, from her eyeballs to infinity. There was a hard winter inside, the hardest its silence. Standing there, she smiled and a freezing cold flooded over me. I was shot by a crunchy snowball, melting in my collar and she was laughing. After each pace, we left a gray mark on the powdery whitish background while obsessive snowflakes tried to erase them delicately. The mood of her eyes was like the mood of Tehran on the last days of March. The only difference was, it couldn’t be the last snow of the year.

Tehran

چشمهایش 2

از نی نی چشمانش تا بینهایت سفید شده بود. زمستانِ اینجا برفهای سنگینی داشت، سکوتش از همه چیزی سنگین تر .تمام اینها را چشمانش برایم بازگو میکردند. داشت لبخند می زد و من سرمایی ناگهانی را حس می کردم که از یقه ام به پایین سرازیر می شد. من گلوله خرده بودم، گلوله ای برفی که آرام آرام آب میشد و او هنوز داشت می خندید.گامهایمان کار فتیله های برفی را دشوار کرده بود. ما روی پس زمینۀ سفیدِ مطلق ، لکه های خاکستری بجا می گذاشتیم و آنها برای پاک کردنشان حوصله به خرج می دادند. حال و هوای چشمهایش، درست مثل حال و هوای تهران بود در آخرین روزهای اسفند ، با این تفاوت که این برف، آخرین برف سال نمی توانست باشد.ه

دوازده فروردین
رشت

چشمهایش 2

از نی نی چشمانش تا بینهایت سفید شده بود. زمستانِ اینجا برفهای سنگینی داشت، سکوتش از همه چیزی سنگین تر .تمام اینها را چشمانش برایم بازگو میکردند. داشت لبخند می زد و من سرمایی ناگهانی را حس می کردم که از یقه ام به پایین سرازیر می شد. من گلوله خرده بودم، گلوله ای برفی که آرام آرام آب میشد و او هنوز داشت می خندید.گامهایمان کار فتیله های برفی را دشوار کرده بود. ما روی پس زمینۀ سفیدِ مطلق ، لکه های خاکستری بجا می گذاشتیم و آنها برای پاک کردنشان حوصله به خرج می دادند. حال و هوای چشمهایش، درست مثل حال و هوای تهران بود در آخرین روزهای اسفند ، با این تفاوت که این برف، آخرین برف سال نمی توانست باشد.ه

دوازده فروردین
رشت

What is going on? click HERE

What is going on? click HERE

جریان از چه قراره؟ اینجا کلیک کن